Ben 6 yildir evliydim hic cocuk dahi dusunmedik sindiye kadar yas ilerledigi icin yapsakmi falan diye dusundugumuz oldu, 3 ay once hamile oldugumu ogrendim ki hic cocuk dusunmememe ragmen boyle seyler hic dusunmedim. Dusunenleri gorunce sasiriyorum galiba hamilelikte psikoloji cok degisiyor o yuzden diyorum. Yani insanin duzenli bir hayati, geliri varsa gelecek icin endiseleri yoksa ondan bir parca dunyaya getirmesi dusuncesii cok guzel birsey. Eger isteyerek yaptiysan canim bu cocugu, bence ileride bebegini cok sevip cok mutlu olacaksin. Hayatta cok zor seyler var dogum da bunlardan biri. Ve dogumlada birmiyor. Ama aile olmak boyle birsey. Fedakarlik gerektiriyor. Eger gercekten bu duygulardan kurtulamayacak gibi hissediyorsan bir psikologtan yardim almani tavsiye ederim. Kendini cok daha iyi hissedersin eminim. Bazen insanin goremedigi seyleri gormesini sagliyorlar bence cok faydasi olur. Cok dusunme, muzik dinle, kendini mesgul edecek seyler bul, hayal kur, yoga yap, nefes alip verme teknikleri var cok ise yariyor. Denemeni tavsiye ederim . Ve kimsenin ne dedigini takma. Ben cok agir mide bulantisi yasiyorum kabizlik mide yabmasi carpinti vs. Normalde cok guclu olmama ragmen beni cok etkiledi bu hamilelik bu konuda. Etrafimdaki herkes annem dahil hic ben boyle birsey gormedim vs diyolar sanki ben huc yok yere sikayet ediyormusum gibi. Ama inan kimseyi tskmiyorum gelecege odaklandim bebegimi bekliyorum pozitif olnaya calisiyorum arada agliyorum ama bunlar cok normal :) boyle boyle atlatacagiz insallah :)
