Merhabalar sanırım depresyondayım. Hamileliğimin başından beri çok zorlu geçiyor. Ailelerden çok uzakta yalnız başımızayız. Yaşadığımız şehirle kültürel çatışma yaşamamdan kaynaklı pek çevrem yok. Kusmalar bitmedi bir türlü.Bir süre hastanede yattım tek başına her şey daha zor oldu eşim çalışmak zorunda olduğundan çok gelemedi hastaneye. Sonra erken doğum riskin var dediler rahim ağzı 27 cm düşmüş. Bir haftam zehir oldu sonra özelde doktora gittim 46 cm yanlış ölçmüşler dedi. Baştan beri mutfağa giremiyorum çok yemek yiyemiyorum. Eşim yemekleri falan yapıyor yardımcı evde ama ruhen kendimi çok yalnız hissediyorum, eşim spora gidiyor, sonra bilgisayar başında daha çok zaten. Oyun oynuyor vs. Anlıyorum onun da kafa dağıtması lazım ama ben bunaldım çok. Ne yapacağımı bilemez durumdayım. Ağlamaklıyım. O kadar çok istedim ki hamileliği bebekleri çok seviyorum onu rüyamda gördüğümde çok mutlu oluyorum ama onun dışında bu zorluklar çok yıldırdı beni. Bir de maddi sıkıntılar var eşim iflas etti, eve haciz gelecek memur olmama rağmen evlendiğimiz günden beri bir oh diyemedim eşimin ailesi ise hiç yardımcı olmuyor durumları olduğu halde. Çalışmak zorundayım doğumdan sonra ancak bakıcı ücretleri 2500den başlıyor çıldırcam artık. Siz de bu evrelerden geçtiniz mi nasıl baş ettiniz stresle?
