Buraya post açmıştım, psikolojim kötü bebeğimi doğurmak istiyorum diye. 23 Kasım'da doğum yaptım. Biraz karmaşık iyi ve kötü tarafları olan bir doğum oldu. Herkesin doğumu kendine özgüdür.
En son muayenede doktorum psikolojimin bozulduğunu gördü. Bebeğin de biraz kilolu olduğunu, eğer kendi sancımı beklersem bebek 4 kiloyu geçer normal doğum yapamazsın dedi. 3 cm açılmam vardi. 38+4te suni sancı verilmek üzere hastaneye yatışım yapıldı. Sancıyı vermeye başladılar yavaş yavaş. 4 saat sonra açılma 4 cm oldu ama bebek bir türlü kanala girmiyordu. Bu arada suni sancı beni pek zorlamadı. Dayanılmayacak bir şey değil. 6 saatin sonunda bebek hâlâ kanala girmemişti. Doktor da boşa kürek çekiyoruz gibi görünüyor dedi. Sezeryan olayım diye karar verdik. Hemen ameliyata aldılar. Spinal (belden uyuşma) anestezi oldu. İğneyi vururken biraz canım acıdı. Sonra ameliyat başladı. Bir anda karnımın kesildiğini hissettim ve bağırdım. Hemen ameliyatı durdurdular. Beni uyuttular. Tekrar devam ettiler. Bebeğimin doğduğu anı göremedim. Bir tek ona üzülüyorum. Bebek de ben de sağlıklıydık. Bebek 3700 Gr dogdu. Sancı çektiğim için hemen sütüm geldi. İlk ayağa kalkmam çok zor oldu. Dikişlerim çok acıdı. Rahim toparlanırken karnımda çok sancı oldu. Ağrı kesiciler bile fayda etmedi. Ağlıyordum artık. 10 saat sürdü o durum. İlk 3gun gerçekten çok zor geçiyor. Şuan 8. Günüm. İstediğim gibi yatamıyorum. Ama ayakta rahat hareket edebiliyorum. Bu arada keyfi sezeryan olanların aklından şüphe ederim. Çünkü şu kesik olayı çok kötü. Şuan hapşırıp öksüremiyorum bile. Doğum yaptım psikolojim yerine geldi. Anne olmak yorucu ama çok güzel. Bebeğimi öpüp koklayabiliyorum. Rabbim herkese nasip etsin. Sorularınız varsa cevaplarım.