Bebeğimin hareketini hissedene kadar annelik duygusu hic gelmedi bana. Aksine ben nasıl anne olcam, olmasamiydi vs.
Bide sigara kullanıyordum nasıl bırakcam vs hepsini düşünmekten eziyet ettim kendime. Psikolojik olarak rezil bir 15 hafta geçirdim. Kavga dövüş sinir stres.
Herkesten utaniyordum, babam tebrik etti utandım, babamdan buyuklerimden. Hala da utanıyorum cok bol giyiniyorum göbeğimi saklıyorum kocaman oldu:)
Sonra hissetmeye başladım bebegimi duygularım tamamen degismeye başladı. Suan hergun karnıma sarılmaya calisiyorum, her hareketi başka bir mucize çıldıracak gibi oluyorum, yalnızım diye ağlamıyorum, devamli ben buradayım diyen bir can nasip etti rabbim. Kendimden hiç beklemediğim duygular, hareket edince duygularınız değişecektir