Benim ilk aylar çok kötü geçti, kusmali falan... Evde tek başıma hayatımı idame ettiremiyordum, annemlere gittik eşimle... Bir ay kadar kaldık kedimizi de alip, evimiz yakın, arada gelip çiçekleri suladik vs. Ben eve giremiyordum bir garip geliyordu kokusu... Bütün oda kokularını atıp, camları açıp iki gün havalandırdık, oh dedim eve girebilirim... Eşim de iş seyahatine gidecekti o gün, eşya almaya diye gelmiştik eve... Neyse, ben evde kalacağım dedim. Yapma etme yalnız kalma bak dediler ama inat ettim bir kere :) gece yalnız kalıyorum, kedimiz de annemlerdeydi, gece bir kalktım her yer kan revan... Yatak, pike, Alez... Aklım çıktı :( cinden periden korkmam da o bana büyük korku oldu iste... Sonrasında Progestan sürecine girdik, o daha da zorladı beni... Daha çok hasta oldum, kimi zaman annem geldi kaldı, bazen biz annemlere gittik.. şu an 4. Aydayim her şey yolunda çok şükür ve bir haftadır yalnız kaliyorum :) duanızı edin yatin, bir seycik olmuyor :)