Eşim askeri personel, Suriye ye göreve gitmişti
Onun öncesinde hamile kaldım 1 aylık, 1,5 yaşında da kızım var. Pek istediğim bir hamilelik değildi. Hatta kaldırmayı bile düşündüm. Çünkü eşim bol keseden harcayan birisi, kendine çok harcar. Bize gelince idareli olmamızı ister.
Bebeği aldıralım dedim, biz kendimize zor bakıyoruz, bir bebeğe daha bakamayız. Eşimde "Allah rıskını verir" dedi. Aldırmama izin vermedi.
Gebelik ilerledikçe bebeğin eşinin rahim ağzına yerleştiği ve ölümcül sonuçları olabileceğini öğrendim. Artık hiç ayağa dahi kalkamıyordum. 1,5 yaşındaki kızımın altını zor değiştiriyor, zor yemeğini yediriyordum.
Eşim suriyeden geldi, geldi gelmesine hiç beni takmıyor hamileliğimle ilgilenmiyor, bebeğe hiç özenli olmuyordu. Sürekli üzüntü stres içindeydim. Suriye den gelirken yolda dünyanın parasını harcamış hep borçlanmıltı. Bir gün gece 20 bin TL birden eline geçti, 1 gecede gitti kendine bana telefon aldı. Parayı hiç etti.
Önüne oturdum yalvardım "bu para geldiyse boşa gelmedi, Bi sebebi vardır, harcama, bak ben riskli gebeyim, hastane işi olur oraya gider harcarsın" dedim. Hiç beni dinlemedi.
Bir sonraki ay aşırı eli sıkıştı 1,5 yaşındaki kızımıza bez bile alamaz hale geldi. Benim babamdan 15 bin TL borç aldı, ödeyecem dedi. Ödemedi. Babamla aram bozuldu.
Ay başında maaşını saçma sapan bir borcunun hepsine yatırmış. Yine sıfıra sıfır.
Evde beyaz eşyaları, elektronik eşyaları sattı, onu da götürdü arkadaşlarına olan borçlarına dağıttı.
Artık yatak odamız hiç birşeyimiz kalmadı, sanki eve haciz gelmiş gibiydi.
Bu hamile halimle ve 1,5 yaşında kız çocuğumla hergün ağladım. Yere bir yatak açtım, halının üstüne. Artık kızım la yerde yatıyordum. Hamileliğimle aşırı derece riskli, 1 damla kan da doktor 1 saat içinde hastahanede ol dedi. Plesenta previa diye Bi rahatsızlık vardı.
Neyse bu şekilde 30. Haftada eşim beni kendi memleketine gönderdi. Yolculuğun riskli olduğunu bildiği halde. Yol boyu hep ağladım. Acaba nerede hata yaptım, ben elimden geken fedakarlığı sonuna kadar yaptım, evimi yuvamı salıp satacak kadar nerede hatam olabilirdi.
Kaynanama geldiğimde depremden dolayı çok korkmuşlardı 2 gün camide yattık kalktık, ama sizce ben camiide sancılanmışmıyımdır... Evet sancılanmaya başladım, gece sabaha kadar serum takıldı sancı kesmek için. Sancım kesildi, bu sefer kızım camii de üşüttüğü için hasta oldu. 1 ayım hastahanelerde geçti. Üstüne üstelik kaynanam benim riskli bir gebe olduğumu bildiği halde, durumlardan habersiz sürekli tartışma ve kavga ortamı içerisinde benle. 1 günüm stressiz ve kavgasız geçmiyordu. En sonunda eşim izin aldı geldi. Eşim gelince kimsenin ağzı açılmadı. Ama artık eşimden soğudum. Onu sevmiyorum resmen.
Bu kadar fedakarlığımın karşılığı bu olmamalıydı. Evlendiğimde bu yana bütün altınımı paramı verdim eline. Bitmedi borcu harcı.
Ve beni hamileliğimle böyle bir duruma düşürmesi, bunalıma soktu. Ölmeyi bile düşündüm.
Eşimden aşırı soğudum. Evli dahi kalmak istemiyorum, bebek olacak diye kendimi mecbur hissediyorum ona.
Aynı yatağa yatmak, aynı sofrada oturmak çok zor. Yüzüne her baktıkça yaşadıklarım aklıma geliyor, affedemiyorum...
Ev yok, bark yok, hamile diyen yok,resmen küçük kızım için ve karnımda ki için katlanıyorum.
Diyeceklerim bu kadar
Kimsenin okuması ve yorum yapması için yazmadım, sadece içimi rahatlatmak için yazdım. Doktor bir şekilde içindekini at dedi. Ne yapayım aklıma buraya yazmak geldi.