32 haftalık hamileyim. Sabır tasına döndüm eşim yüzünden. Bir takım yanlışlarını gördüm. Ve uzun süreç içinde. Uyardım olmadı, konuştum olmadı, tartışma oldu olmadı. Her defasında inkar etti. Ve en sonunda toplu bir para bekliyordu. O para yatmadan 2 gün önce çekti gitti sen bana iftira atıyosun diye. Depremde evim hasar gördü eve giremez oldum bu gitti ve kendine ev tutmuş. Deprem dolayısı ile iyi değilim seninle asla ilgilenmem diyip başka kızlarla mesajlarını görünce ve eski ilişki yasadığı kızlarla en son o kopma noktası oldu. Dediğim gibi gitti. Evini kiralamıs. Ben sokakta gibi evime giremiyorum, çalısıyorum bir yandan, hamileyim tükenmiş hissediyorum kendimi. Amacı dışında yazdım biliyorum ama artık kendimi kaybettim sanki. Nefsine kurban verdi beni ve bebeği. En acısı da sen ve bebek benim özgürlüğümden önemli değilsiniz cümlesi kulaklarımda çınlıyor. Ve nice acı sözleri, davranışları. Ne yapacağımı bilmiyorum.
