Yazacak bir yer bulamayinca belki beni anlayacak anneler gelir bir nebze de olsa fikir verir.Eşimin sürekli bağırıp çağırıp her şeye bir kusur bulmasından beni onemsememesinden takmamasindan hiç çocuğu olmayacak gibi bana sürekli kötü davranmasindan ilgilenmemesinden eşim etkilenir kırılır aman bir şey olur çocuğuma zarar veririm diye düşünmemesinden arada bir keyfi yeterse aman kızım canım kızım diye karnimi severek güya hiç beni kirmamis gibi davranmasindan.baskalarinin yaninda rencide etmesinden.konustugumda bunlari soyledigimdede asla anlamayip sadece kendini haklı görmesinden.
sadece susuyorum o öyle davranınca çünkü konuşursam biliyorum ki çok daha kötü olacağım kötü olup bebeğime zarar vereceğim o yüzden sadece susup sabrediyorum çocuğuma zarar vermemek için ama bir yere kadar dayanamiyorum artık özelikle bugün çok daha kırdı hatta canımı acıttı karnimdaki cocugumla ve sadece sustum ayrı yatıyorum.içimde çocuğum için onu daha fazla üzmemek için.hamilelikte alinganlik değil bu olay önceden olsa asla altta kalmam karşılığını verirdim ama artık kızım için onu bile yapmıyorum.
